Miss. Granger!

Bedankt voor de reviews.
Anon, if you read this, thank you for your review.

Ik maak lekkere korte hoofdstukken, dan heb je wat meer cliffhangers.


**********


Heel langzaam, heel voorzichtig pakte Hermelien Snape’s hand en streelde hem. “Niet weggaan. Alstublieft.” fluisterde ze en slikte haar laatste angst voor hem weg.
Snape wist niet wat hij hoorde. “Juffrouw Griffel, wat ik deed was fout.” zei hij in dezelfde zachte toon tegen haar. “Als ik niet op tijd doorhad… Ik had je bijna…” Snape was verward.
Hermelien zuchtte licht. “De Snape van net is niet de man die ik nu voor me zie.”
“Professor Snape.” zei Snape verbeterend.
Hermelien zuchtte nu wat harder. “De Severus die op dit moment naast mijn bed geknield zit en mijn hand streelt is de Severus waar ik al lange tijd naar verlang.” Hermelien kreeg een kleur als een tomaat. Nu zou hij vast weer zijn controle verliezen en haar een oplazer verkopen voor vieze praatjes.
“Hermelien, ik ben je Professor. Ik hoor je dingen te leren, niet dingen te ontnemen door je gek te neuken.” Snape wreef nog steeds over de rug van haar hand en keek haar met zijn doordringende ogen aan.
“U zou me, als Professor zijnde, op het moment een hele hoop kunnen leren.” fluisterde Hermelien en drukte zijn hand tegen haar lippen. Voorzichtig afwachtend op zijn reactie, nam Hermelien het topje van zijn wijsvinger in haar mond en begon zacht te zuigen.
Snape sloot zijn ogen en genoot duidelijk van het moment. Zijn broek begon aardig strak te zitten en hij was blij dat zijn mantel zo wijd was. Toen schudde hij zijn hoofd en trok langzaam zijn hand terug.
“Juffrouw Griffel…”
“Shhh. Laat jezelf gaan.” Zei Hermelien zacht en kwam wat overeind.
Snape keek haar met grote ogen aan toen hij haar lippen richting zijn eigen mond zag zweven.
“Juffrouw Griffel…” probeerde hij nog een laatste keer, maar gaf zijn poging direct op toen hij wederom haar zachte lippen op de zijne voelde.
Ze kusten elkaar passioneel en al gauw stonden ze beide in vuur en vlam.
Hoe was het mogelijk! Twee mensen die elkaar zo haatten, die nu op een bed lagen en alle vreugde van de wereld met elkaar wilden gaan delen.
Hermeliens handen wreven over Snape’s rug in langzame cirkels.
Snape daarentegen was ongemerkt met zijn hand naar een lagergelegen gebied vertrokken.
Plotseling voelde Hermelien zijn hand, die sterk maar zacht aanvoelde, tussen haar benen.
“Professor…” zei ze buiten adem en duwde Snape wat omhoog. Snape keek haar vragend en een beetje teleurgesteld aan.
“Ik… ik ben hier volledig op onbekend terrein. Daarmee bedoel ik eigenlijk dat…”
Snape zette geschrokken ogen op. “Heb je nog helemaal geen ervaring met mannen?” Shit, hij dacht nog wel dat dit een makkie zou gaan worden.
Hermelien schudde verlegen haar hoofd. “Met Viktor heb ik alleen wat gezoend en toen moest hij terug naar Bulgarije.” Ze voelde dat ze rood werd. Professor Snape zal ook wel denken, zeventien jaar en nóg geen seks gehad? Dacht ze.
Snape boog zijn hoofd weer naar beneden en kuste haar licht op haar mond. “Hermelien, wil je dat ik het je allemaal leer? Alles?” voegde hij er onzeker aan toe. Het zou toch zonde zijn als ze hem zou weigeren, zijn pik was al pijnlijk hard aan het worden.
Hermelien keek enigszins opgelucht. “Bedoelt u, dat u nog steeds seks met mij zou willen hebben, ook al ben ik van niets op de hoogte?” Ze kon haar oren haast niet geloven.
Snape glimlachte, wat hem er goed stond. “Heb je dan zelfs nog nooit foto’s gezien van mensen die het doen? Of zo’n Dreuzelfilm?”
“Nee, ik hield me altijd met intellectuele boeken bezig, geen ranzige seks.”
“Dus je weet echt helemaal niks van seks af?” Snape fronste zijn wenkbrauwen bij het idee wat Hermelien allemaal gemist heeft aan gevoelens en wetenswaardigheden.
“Nee, nou ja… Ik heb wel eens wat gehoord van Parvati, maar dan sloot ik me altijd af.

***********


In het volgende hoofdstuk: Wat gebeurt er ondertussen in de kerkers?