errorYou must be logged in to review this story.
Miss. Granger!
folder
Harry Potter › Het - Male/Female › Snape/Hermione
Rating:
Adult ++
Chapters:
3
Views:
2,011
Reviews:
6
Recommended:
0
Currently Reading:
0
Category:
Harry Potter › Het - Male/Female › Snape/Hermione
Rating:
Adult ++
Chapters:
3
Views:
2,011
Reviews:
6
Recommended:
0
Currently Reading:
0
Disclaimer:
I do not own Harry Potter, nor any of the characters from the books or movies. I do not make any money from the writing of this story.
2
Iris, bedankt voor je review. Ik heb de namen veranderd.
Alleen Sneep heb ik Snape gelaten omdat de Nederlandse vertaling zo irritant is.
2
Terug bij Griffoendor.
Snape rende het laatste stuk naar boven. Hij was pissig, echt pissig. Hoe haalde die kleine wijsneus het in haar kop, hem niet te gehoorzamen! Hij liep op hoge snelheid naar het portret van de Dikke Dame.
“Open!” snauwde hij.
De Dikke Dame waggelde haar lijst in en keek Snape niet overtuigd aan. “U heeft geen toestemming. Alleen het eigen afdelingshoofd en het schoolhoofd mogen zonder toestemming naar binnen.” De Dikke Dame keek geamuseerd naar de steeds kwader wordende Professor.
Met een snelle handeling pakte Snape zijn toverstok en keek de vrouw op het schilderij dreigend aan. “NU!”
Zijn zwarte ogen fonkelden wild in hun kassen. De Dikke Dame had blijkbaar door dat hij het meende, want direct zwaaide het schilderij open.
“Trut!” mompelde hij tegen de vrouw terwijl hij door het portretgat naar binnen stoof, richting de privé slaapkamer van Hermelien.
Klop, klop.
Hermelien werd niet wakker van Snape’s geklop op de deur.
“Juffrouw Griffel, doe nu de deur open of ik blaas hem op!” Snape was nu bozer dan boos.
Hermelien lag nog steeds in dromenland.
Snape deed een paar stappen achteruit en richtte.
“DIFFINDO!”
BANG!
De deur naar Hermeliens kamer versplinterde en Snape stapte naar binnen.
Hermelien zat rechtop in haar bed en gilde het uit.
Toen ze Snape zag bedekte ze snel haar lichaam met haar deken.
“Stom kind! Denk je nu echt dat ik geïnteresseerd ben in een kinderlijf?” Snauwde hij naar Hermelien.
Hermelien zag lijkbleek van schrik. Ze had wel verwacht dat Snape haar de les zou gaan lezen, maar dat hij met de deur in huis zou vallen, letterlijk, had ze niet verwacht.
“W-wat doet u hier?” stamelde ze.
“Waarom ben jij niet in mijn klaslokaal? En kom niet met de smoes dat je ziek bent,Juffrouw Griffel!” waarschuwde hij haar.
Hermelien wendde haar hoofd af en keek naar haar deken.
“Nou?” zei Snape op dringende toon.
Hermelien zuchtte. Ze kon nu net zo goed de waarheid vertellen, daar ze toch al in de problemen zat.
“Ik zit niet in uw lokaal, Professor, omdat ik zeker weet dat Draco zijn les niet serieus neemt en in het wilde weg punten aftrekt van Griffoendor. En u zou daar helemaal niets aan doen!” zei ze beschuldigend.
Snape stoof naar voren en greep Hermelien beet. Hij was de laatste weken zo onder druk gezet door HeerVoldemort dat echt alles hem uit zijn vel deed springen.
“Zeg me niet wat ik wel en niet zou moeten doen,Juffrouw Griffel.” waarschuwde hij. “Dat kan op het moment erg gevaarlijk zijn!”
Hermeliens ogen waren groot van angst. Hij kneep zo hard in haar armen dat ze dacht dat hij ze eraf zou rukken.
Verschrikt liet Snape haar los. “Het spijt me,Juffrouw Griffel,” verontschuldigde hij zich ongemakkelijk. “Ik… ik heb de laatste tijd nogal veel aan mijn hoofd.”
Waarom vertelde hij Griffel dit? Ze was zijn irritantste studente, geen vertrouwenspersoon.
Hermelien wreef over haar pijnlijke armen.
Er verscheen een onplezierige sneer om zijn mond. “Je komt nu dat bed uit, kleed je binnen twee minuten aan en gaat naar de kerkers!”
Hermelien maakte echter geen aanstalten. Ook zij begon nu haar geduld te verliezen.
Veel aan uw hoofd? Zeker in geen jaren meer seks gehad! Dacht ze kwaad.
Snape las haar gedachten en explodeerde weer.
“Bemoei je toch eens met je eigen zaken, kind!” schreeuwde hij nu. “Wat weet jij nou van mijn seksleven? Of ik het nou wel heb of niet, is nu niet van belang!” Het bloed borrelde door zijn aderen. Zijn slapen begonnen angstaanjagend te kloppen en zijn ogen spoten vuur.
Pissig stapte Hermelien nu met deken en al haar bed uit. “Aan uw reactie te zien, heeft u echt al in geen tijden meer de binnenkant van een vrouw gevoeld!” schreeuwde Hermelien terug en bedekte geschrokken haar mond. Het was niet de bedoeling dat hardop te zeggen.
Met een duw had Snape Hermelien op haar bed teruggeduwd en lag zelf boven op haar.
“Dat neem je terug!”
Van schrik kon Hermelien niets meer zeggen. Het was of haar stembanden op slot zaten.
Snape verloor alle controle over zichzelf toen hij haar zachte lichaam onder zich voelde.
Hij boog zijn hoofd naar beneden en kuste haar hard op haar mond.
Hermelien verzette zich hevig onder de druk van Snape’s lichaam en ruwe kus.
Al snel wist Hermelien dat ze de strijd zou verliezen en liet het maar over zich heen spoelen.
Snape’s tong likte heftig tegen haar lippen, in afwachting om naar binnen te glijden. Toen Hermelien haar lippen echter niet van elkaar afhaalde, kneep hij hard in haar arm.
“AHHMOB…” Hermeliens angstkreet werd gesmoord door de tong van Snape.
Hermelien sloot haar ogen en voelde de tranen over haar wangen stromen.
Snape kreeg in de gaten dat Hermelien zich niet meer verzette. Hij stopte abrupt met zoenen en keek haar geschrokken aan.
“Wat heb ik gedaan.” zei hij zacht en duwde zich van de huilende jonge vrouw af.
Hij knielde naast het bed neer en streek zacht met zijn vingers de tranen van haar gezicht. Zijn handen trilden, iets dat Hermelien niet onopgemerkt bleef.
Zijn handen, zo zacht als zijden handschoenen.
Zijn stem, nu zo zacht als man bezeten door passie.
Zijn ogen, zo zacht als het eerste lentezonnetje.
*****************
Laat alsjebleift een berichtje achter.
Ik hou van reviews.
Alleen Sneep heb ik Snape gelaten omdat de Nederlandse vertaling zo irritant is.
2
Terug bij Griffoendor.
Snape rende het laatste stuk naar boven. Hij was pissig, echt pissig. Hoe haalde die kleine wijsneus het in haar kop, hem niet te gehoorzamen! Hij liep op hoge snelheid naar het portret van de Dikke Dame.
“Open!” snauwde hij.
De Dikke Dame waggelde haar lijst in en keek Snape niet overtuigd aan. “U heeft geen toestemming. Alleen het eigen afdelingshoofd en het schoolhoofd mogen zonder toestemming naar binnen.” De Dikke Dame keek geamuseerd naar de steeds kwader wordende Professor.
Met een snelle handeling pakte Snape zijn toverstok en keek de vrouw op het schilderij dreigend aan. “NU!”
Zijn zwarte ogen fonkelden wild in hun kassen. De Dikke Dame had blijkbaar door dat hij het meende, want direct zwaaide het schilderij open.
“Trut!” mompelde hij tegen de vrouw terwijl hij door het portretgat naar binnen stoof, richting de privé slaapkamer van Hermelien.
Klop, klop.
Hermelien werd niet wakker van Snape’s geklop op de deur.
“Juffrouw Griffel, doe nu de deur open of ik blaas hem op!” Snape was nu bozer dan boos.
Hermelien lag nog steeds in dromenland.
Snape deed een paar stappen achteruit en richtte.
“DIFFINDO!”
BANG!
De deur naar Hermeliens kamer versplinterde en Snape stapte naar binnen.
Hermelien zat rechtop in haar bed en gilde het uit.
Toen ze Snape zag bedekte ze snel haar lichaam met haar deken.
“Stom kind! Denk je nu echt dat ik geïnteresseerd ben in een kinderlijf?” Snauwde hij naar Hermelien.
Hermelien zag lijkbleek van schrik. Ze had wel verwacht dat Snape haar de les zou gaan lezen, maar dat hij met de deur in huis zou vallen, letterlijk, had ze niet verwacht.
“W-wat doet u hier?” stamelde ze.
“Waarom ben jij niet in mijn klaslokaal? En kom niet met de smoes dat je ziek bent,Juffrouw Griffel!” waarschuwde hij haar.
Hermelien wendde haar hoofd af en keek naar haar deken.
“Nou?” zei Snape op dringende toon.
Hermelien zuchtte. Ze kon nu net zo goed de waarheid vertellen, daar ze toch al in de problemen zat.
“Ik zit niet in uw lokaal, Professor, omdat ik zeker weet dat Draco zijn les niet serieus neemt en in het wilde weg punten aftrekt van Griffoendor. En u zou daar helemaal niets aan doen!” zei ze beschuldigend.
Snape stoof naar voren en greep Hermelien beet. Hij was de laatste weken zo onder druk gezet door HeerVoldemort dat echt alles hem uit zijn vel deed springen.
“Zeg me niet wat ik wel en niet zou moeten doen,Juffrouw Griffel.” waarschuwde hij. “Dat kan op het moment erg gevaarlijk zijn!”
Hermeliens ogen waren groot van angst. Hij kneep zo hard in haar armen dat ze dacht dat hij ze eraf zou rukken.
Verschrikt liet Snape haar los. “Het spijt me,Juffrouw Griffel,” verontschuldigde hij zich ongemakkelijk. “Ik… ik heb de laatste tijd nogal veel aan mijn hoofd.”
Waarom vertelde hij Griffel dit? Ze was zijn irritantste studente, geen vertrouwenspersoon.
Hermelien wreef over haar pijnlijke armen.
Er verscheen een onplezierige sneer om zijn mond. “Je komt nu dat bed uit, kleed je binnen twee minuten aan en gaat naar de kerkers!”
Hermelien maakte echter geen aanstalten. Ook zij begon nu haar geduld te verliezen.
Veel aan uw hoofd? Zeker in geen jaren meer seks gehad! Dacht ze kwaad.
Snape las haar gedachten en explodeerde weer.
“Bemoei je toch eens met je eigen zaken, kind!” schreeuwde hij nu. “Wat weet jij nou van mijn seksleven? Of ik het nou wel heb of niet, is nu niet van belang!” Het bloed borrelde door zijn aderen. Zijn slapen begonnen angstaanjagend te kloppen en zijn ogen spoten vuur.
Pissig stapte Hermelien nu met deken en al haar bed uit. “Aan uw reactie te zien, heeft u echt al in geen tijden meer de binnenkant van een vrouw gevoeld!” schreeuwde Hermelien terug en bedekte geschrokken haar mond. Het was niet de bedoeling dat hardop te zeggen.
Met een duw had Snape Hermelien op haar bed teruggeduwd en lag zelf boven op haar.
“Dat neem je terug!”
Van schrik kon Hermelien niets meer zeggen. Het was of haar stembanden op slot zaten.
Snape verloor alle controle over zichzelf toen hij haar zachte lichaam onder zich voelde.
Hij boog zijn hoofd naar beneden en kuste haar hard op haar mond.
Hermelien verzette zich hevig onder de druk van Snape’s lichaam en ruwe kus.
Al snel wist Hermelien dat ze de strijd zou verliezen en liet het maar over zich heen spoelen.
Snape’s tong likte heftig tegen haar lippen, in afwachting om naar binnen te glijden. Toen Hermelien haar lippen echter niet van elkaar afhaalde, kneep hij hard in haar arm.
“AHHMOB…” Hermeliens angstkreet werd gesmoord door de tong van Snape.
Hermelien sloot haar ogen en voelde de tranen over haar wangen stromen.
Snape kreeg in de gaten dat Hermelien zich niet meer verzette. Hij stopte abrupt met zoenen en keek haar geschrokken aan.
“Wat heb ik gedaan.” zei hij zacht en duwde zich van de huilende jonge vrouw af.
Hij knielde naast het bed neer en streek zacht met zijn vingers de tranen van haar gezicht. Zijn handen trilden, iets dat Hermelien niet onopgemerkt bleef.
Zijn handen, zo zacht als zijden handschoenen.
Zijn stem, nu zo zacht als man bezeten door passie.
Zijn ogen, zo zacht als het eerste lentezonnetje.
*****************
Laat alsjebleift een berichtje achter.
Ik hou van reviews.